Η μελά (ελατομελά) φυτρώνει ως παράσιτο στα μεγάλα έλατα (όχι στα νεαρά έλατα). Οι πρόγονοί μας τη μαζεύανε το χειμώνα, γιατί είναι εξαιρετική τροφή για τα ζώα. Η μελά έχει έναν άσπρο μαλακό καρπό σαν μπιλίτσα που περιέχει μια κολλητική ουσία παχύρευστη με το σπόρο. Πολλές φορές δοκιμάζαμε τη γεύση του από περιέργεια.Το σκαρφάλωμα στον έλατο ήταν δύσκολο και επικίνδυνο όπως και το ξεκόλλημα της μελάς. Επειδή συνήθως η μελά (και μελάς) βρισκόταν στην κορυφή του ελάτου, έπρεπε πρώτα να διερευνήσεις σε ποια έλατα θα ανέβεις. Χρειάζονταν επιδεξιότητα να αρμαθιάσεις σε σχήμα κύκλου την μελά στην τριχιά ή σε ξύλινη φούρκα – μαγκούρα. Το κουβάλημα στον αχυρώνα επίπονο αφενός λόγω του εδάφους και αφετέρου γιατί πολλές φορές το δάσος ήταν χιονισμένο.
