ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Εκοιμήθη ο Δημήτριος (Μήτρος) Γ. Μουστάκας

Ο Δημήτριος (Μήτρος) Γ. Μουστάκας γεννήθηκε στη Λαδικού πριν από 83 χρόνια.Η μεγάλη του αγάπη ήταν τα ζώα του. Κτηνοτρόφος σε όλη του τη ζωή. Μητράκι θα σε θυμόμαστε για το πηγαίο και εύστοχο χιούμορ σου. Καλό σου ταξίδι!

Εκοιμήθη ο Χρήστου Κωνσταντίνου

Τη Δευτέρα 23 Μαρτίου στις 4 μ.μ. στο νεκροταφείο Αμαρουσίου θα τελεσθεί η κηδεία του αγαπημένου μας  Χρήστου Κωνσταντίνου, συζύγου της Σοφίας Ντζούφρα του Κωσταντή.
Στην οικογένειά του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια. 



ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΗΝΟ ΕΛΕΝΑΣ ΡΙΣΒΑ

Ένας χρόνος μακριά μας, η πολυαγαπημένη και μονάκριβη κόρη μας, Έλενα. 

Καλούμε συγγενείς και φίλους, όσοι επιθυμούν και δύνανται, να παραβρεθούν στο ετήσιο μνημόσυνο που θα τελέσουμε στην μνήμη της, το Σάββατο 7 Μαρτίου 2015 και ώρα 10:30 στο κοιμητήριο Ηλιούπολης.

Οι γονείς της, Γιάννης Ρισβάς και Μαρία Ρισβά

Ο σύζυγος της, Τριαντάφυλλος

Ο γιος της, Γιάννης – Μάριος



Μνημόσυνο σαρανταήμερο (40) Φώτη Ιωάν. Ντζούφρα

Tο 40ήμερο μνημόσυνο του Φώτη Ιωάν. Ντζούφρα θα τελεστεί το Σάββατο 21 Φεβρουαριου 2015, κατά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Βύρωνα ( δωδέκατη στάση λεωφορείο Νο 732 Ζωοδόχος Πηγή - Άγιος Φανούριος)

Εκοιμήθει ο Λάμπρος Ιωάννου Ρισβάς

Φεύγει σήμερα από κοντά μας για έναν άλλο κόσμο, ο Λάμπρος Ιωάννου Ρισβάς.
Γεννήθηκε το 1917 στον οικισμό Λαδικού του κοινοτικού διαμερίσματος Χαλικίου.
Έζησε την πρώτη εικοσαετία της ζωής του στον τόπο αυτό.Χάνοντας τον πατέρα του 12 ετών,μαζί με τη μητέρα του , κατω από δύσκολες συνθήκες , πάλεψε να ζήσει τα 6 αδέρφια του.
Στον ελληνοαλβανικό πόλεμο, υπηρέτησε την πατρίδα στην πρώτη γραμμή.Εκεί έλαβε μέρος σε πολλές μάχες.Σε μία από αυτές τραυματίστηκε σοβαρά. Θραύσματα χειροβομβίδων ακόμη και σήμερα τα παίρνει μαζί του.Τελειώνοντας τα γεγονότα,μπήκε στη βιοπάλη της ζωής.Παντρεύτηκε τη Μαρία Πανταζή από το Λευκό. Δεν ευτύχισαν να αφήσουν απογόνους.Σήμερα τα ανήψια σου, οι εναπομείναντες αδερφοί σου , οι συγγενείς σου, σε τιμούν και θα σε τιμούν για πάντα σεβαστέ μας και αγαπητέ μας θείε. 
Στο Θέρμο,που ιδιαίτερα αγάπησες ,ασχολήθηκες με το εμπόριο, πάντα τίμια αγαθάνθρωπα . κοίταζες πάντα το θεό που ήταν η αρχή σου και το τέλος σου, στη μακρόχρονη πορεία σου.
Σήμερα σε αποχαιρετούν, η αδερφή σου, τα ανήψια σου, οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου και όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα.
Καλό σου ταξίδι εκεί στην αιωνιότητα.
   Αιωνία σου η μνήμη σεβαστέ μας θείε και αδερφέ. 







Έφυγε από τη ζωή ο Θεόδωρος  Κ. Γκαλπένης

  Στις 17 Απριλίου εγκατέλειψε τον υλικό και φθαρτό τούτο κόσμο ο Θόδωρος Γκαλπένης, ο μπαρμπα – Θόδωρος. Η είδηση του θανάτου του  μας συγκλόνισε, παρόλο που γνωρίζαμε για τα μεγάλα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.

  Άνθρωποι σαν τον αείμνηστο τον μπαρμπα-Θόδωρο (πάντα του άρεσε να τον αποκαλούν έτσι) δίνουν την εντύπωση πως είναι φτιαγμένοι να ζουν αιώνια και πως γι΄ αυτούς ο θάνατος θα κάνει την εξαίρεση. Όμως οι νόμοι της ζωής και του θανάτου δεν κάνουν διακρίσεις καθώς «κοινή είναι η μοίρα»

 Ο Θεόδωρος Κ. Γκαλπένης γεννήθηκε στο Χαλίκι την 1-1-1937. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου  Γκαλπένη και της Αγγελικής, το γένος Ρισβά και είχε τρεις αδερφές. Ήταν ως νέος ιδιαίτερα κοινωνικός . Σε κάθε κοινωνική  εκδήλωση του χωριού μας ξεχώριζε για το τραγούδι του, το χορό του και τη ζωντάνια του. Ήταν  άνθρωπος πολύ εργατικός και πολυτάλαντος. Με ότι κι αν καταπιανόταν  τα κατάφερνε περίφημα. Χτίστης, μαραγκός, σοβατζής, επαγγελματίας οδηγός, γεωργός, κτηνοτρόφος, ψητοπώλης, είναι μερικά από τα επαγγέλματα που άσκησε με μεγάλη επιτυχία.

 Παντρεύτηκε τη Λαμπρινή Παπαιωάννου από την Άνω Μυρτιά Τριχωνίδας, όπου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα.  Απέκτησαν δύο παιδιά: την Αγγελική, καθηγήτρια φιλόλογο, και το Κώστα, που  εργάζεται στην αξιόλογη κτηματική περιουσία που δημιούργησε ο πατέρας του. Τα παιδιά τους τούς χάρισαν πέντε εγγόνια, δύο η Αγγελική και τρία ο Κώστας.  Τα τελευταία χρόνια που η κατάσταση της υγείας του δεν επέτρεπε στο μπαρμπα-Θόδωρο να ανεβαίνει στο αγαπημένο του Χαλίκι έβρισκε παρηγοριά στη συντροφιά που του κρατούσαν τα εγγόνια του, τα οποία και υπεραγαπούσε, αλλά και στη φροντίδα της αγαπημένης του συζύγου Λαμπρινής.

  Μπαρμπα-Θόδωρε θα σε θυμούμαστε πάντα δυνατό κεφάτο και λεβέντη. Καλό σου ταξίδι

Έφυγε η κυρα –Βάσω σε ηλικία 72 ετών

     Η Βασιλική Ντζούφρα, σύζυγος του αείμνηστου Θεοδόση  Ντζούφρα κηδεύτηκε την Πέμπτη 25 Απριλίου στο Χαλίκι. Η Βάσω  ήταν από την Άνω Μυρτιά Τριχωνίδας. Το πατρικό της όνομα ήταν Παπαϊωάννου. Παντρεύτηκε το Θεοδόση Ντζούφρα, που εργαζόταν στα ΕΛΤΑ, και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Απέκτησαν δύο Παιδιά, το Δημήτρη και τη Μαρία. Τα  παιδιά τους τούς χάρισαν τρία εγγόνια , ένα ο Δημήτρης και δύο η Μαρία.

     Η Βάσω και ο Θεοδόσης αγαπούσαν ιδιαίτερα το Χαλίκι. Έφτιαξαν σπίτι και περνούσαν εκεί τα καλοκαίρια τους. Η Βάσω  ήταν καλόκαρδος και καλοσυνάτος άνθρωπος. Πάντα γελαστή και πρόσχαρη. Ακόμη και τα τελευταία χρόνια  με τα πολλά προβλήματα υγείας που είχε δεν ήθελε να αποχωριστεί τα καλοκαίρια το χωριό, τους συγγενείς και τους συγχωριανούς.

Θεια-Βάσω θα σε θυμόμαστε πάντα. 

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ  

Μνημόσυνο σαρανταήμερο (40) Ελένης Καραδημήτρη 

Την Κυριακή 14 Απριλίου 2013 μετά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χαλικίου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας θα τελέσουμε Σαρανταήμερο Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής της Ελένης Χ. Καραδημήτρη. 

                                           
  Η οικογένειας της

Εκοιμήθη η Ελένη Χ. Καραδημήτρη (Ντζούφρα)

Η Ελένη Χ. Καραδημήτρη (Ντζούφρα) γεννήθηκε στο Χαλίκι πριν από 94 χρόνια και ήταν η μεγαλύτερη σε ηλικία από τα πέντε  παιδιά του Χρήστου και της Τρισεύγενης Ντζούφρα. Παντρεύτηκε τον Αποστόλη Καραδημήτρη το 1945 και αποκτήσανε  τέσσερα (4) παιδιά που τους χάρισαν εγγόνια και δισέγγονα.

Αγωνίστηκε σκληρά ποτίζοντας με τον ιδρώτα της  τον άγονο τόπο μας για να επιβιώσει στα δύσκολα χρόνια της φτώχειας, της πείνας, της κατοχής και των πολέμων. 

Έφυγε με τις καλύτερες αναμνήσεις για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό, σχεδόν πλήρης ημερών, χωρίς αυτό να μετριάζει τη θλίψη μας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου εκφράζει στην οικογένειά της "Θερμά συλλυπητήρια" και, αντί στεφάνου προσφέρει το ποσό των 50 ευρώ στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

8 Φεβρουαρίου 2013

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ Χ. ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗ - ΝΤΖΟΥΦΡΑ

Θεία Ελένη,

Η Είδηση του θανάτου σου  προκάλεσε  βαθειά θλίψη σε όλους μας.

Χθες το πρωί χτύπησε η καμπάνα της Αγίας Σωτήρας  για να στείλει στους χωριανούς το μήνυμα του θανάτου σου.

Τριακόσιες ογδόντα τρεις ημέρες μετά το αιώνιο ταξίδι του συζύγου σου έφυγες και εσύ να συναντήσεις για πάντα τη «Ρίζα» σου, τον αδελφό σου και πατέρα μου και όλους τους συγγενείς σου και συγχωριανούς σου. 

Τα παιδιά σου έκαναν τα πάντα να σε κρατήσουν στη ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή και άφησες την τελευταία σου πνοή στα χέρια τους.

Θεία Ελένη,

Γεννήθηκες σ αυτό  εδώ το χωριό, το Χαλίκι πριν από 94 χρόνια ήσουν η μεγαλύτερη από τα πέντε  παιδιά του Χρήστου και της Τρισεύγενης Ντζούφρα.

Πανδρεύτηκες τον Αποστόλη Καραδημήτρη το 1945 και δημιουργήσατε μια  θαυμάσια οικογένεια. Ζήσατε μαζί  67 χρόνια. Αποκτήσατε  4 παιδιά και  ευτυχήσατε στη ζωή  να χαρείτε  εγγόνια και δισέγγονα.

Αγωνιστήκατε σκληρά ποτίζοντας με τον ιδρώτα σας  τούτον εδώ τον άγονο τόπο  για να επιβιώσετε στα δύσκολα χρόνια της φτώχειας, της πείνας, της κατοχής και των πολέμων. Από τα Κανάβια στη Στανοπούλα και από την Καρυά στου Παπούλη το Αλώνι.

Σε διέκριναν αρετές. Ήσουνα σε όλη σου τη ζωή  στοργική σύζυγος και μάνα, υπόδειγμα καλού ανθρώπου και άριστη νοικοκυρά. Μεγάλωσες τα παιδιά σου και τους μετέδωσες τις ελληνοχριστιανικές αρχές που είχες.

Θα θυμάμαι για πάντα τις ωραίες πίτες, τα λουκάνικα και τους μπακλαβάδες που έφτιαχνες. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις βεντούζες που μου έβγαλες  για να αποβάλλω  ένα δυνατό κρυολόγημα ένα χειμώνα που  είχα έρθει στο χωριό για κυνήγι.

Θεία Ελένη,

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ στο χωριό, να σε αποχαιρετίσουμε και να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου πούμε ότι αξίζεις χρυσό μετάλλιο  σα μάνα και νοικοκυρά.

 Μας φεύγεις με τις καλύτερες αναμνήσεις για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό, σχεδόν πλήρης ημερών, χωρίς αυτό να μετριάζει τη θλίψη μας.

Στην αβάσταχτη ώρα του χωρισμού μας σε συντροφεύει το βουβό κλάμα μας με την σκέψη: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα. Η μοίρα του θανάτου είναι ανίκητη.

Στα παιδιά σου και τα εγγόνια σου εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και να έχουν την ευχή σου. Όλοι εμείς σου υποσχόμαστε να σε θυμόμαστε πάντα.

Να δώσεις χαιρετίσματα στον πατέρα μου, στο μπάρμπα Αποστόλη και στους γονείς σου (τον Παππού και τη γιαγιά μου), σε όλους τους Καραδημητραίους που έφυγαν πρίν από εσένα και σ΄όλους τους  συγχωριανούς  και συγγενείς μας

Καλό σου ταξίδι θεία Ελένη.

Ο επικήδειος  εκφωνήθηκε από τον ανιψιό της Χρήστο Κων. Ντζούφρα

Στο Χαλίκι την 8-3-2013

Ευχαριστήριο οικογένειας Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα

 

 
 Η οικογένεια του Κωνσταντίνου Χρ. Ντζούφρα ευχαριστεί θερμά όλους τους συγγενείς συγχωριανούς και φίλους, που παρέστησαν στο ετήσιο μνημόσυνο του, την Κυρακή 24 Φεβρουαρίου 2013 και τίμησαν τη μνήμη του.

Ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα

Το ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα  θα τελεστεί   την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013  και ώρα 9.30 π.μ. κατά τη Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό Αγίου ΔημητρίουΒύρωνος (12^η στάση λεωφορείο Νο 732 Ζωοδόχος Πηγή -  Άγιος Φανούριος ).

Ετήσιο μνημόσυνο του Αποστόλη Κ. Καραδημήτρη

"Η Οικογένεια του αποβιώσαντος Αποστόλη Κ. Καραδημήτρη καλεί όσους επιθυμούν και δύνανται να παρευρεθούν στο ετήσιο μνημόσυνο που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013 μετά τη Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χαλικίου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας".

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Το μνημόσυνο πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό τ Πετροχωρίου λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών

Μνημόσυνο σαρανταήμερο (40) Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα

"Η Οικογένεια του αποβιώσαντος Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα εκφράζει τις θερμότατες ευχαριστίες της σε όλους όσους παραβρέθηκαν στην κηδεία του υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, καθώς και σε όσους δεν μπόρεσαν  να παρευρεθούν και συμμετείχαν στο πένθος τους.
 Καλεί όσους επιθυμούν και δύνανται να παρευρεθούν στο 40 νθήμερο μνημόσυνο που θα γίνει την Κυριακή 1 Απριλίου 2012 μετά τη Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χαλικίου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας".

Μνημόσυνο σαρανταήμερο (40) Αποστόλη Κ. Καραδημήτρη

"Η Οικογένεια του αποβιώσαντος Αποστόλη Κ. Καραδημήτρη καλεί όσους επιθυμούν και δύνανται να παρευρεθούν στο σαρανταήμερο (40) μνημόσυνο που θα γίνει την Κυριακή 25 Μαρτίου 2012 μετά τη Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χαλικίου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας".

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝ/ΝΟ ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΤΖΟΥΦΡΑ


 Αγαπημένε  μας Κώστα,

Σήμερα η καμπάνα του χωριού μας δεν χτύπησε χαρμόσυνα. Δε χτύπησε για γιορτή και πανηγύρι. Δε χτύπησε για να στήσουμε το χορό γύρω από τον πλάτανο της εκκλησιάς όπως κάποτε.

Σήμερα πήρε το μαντάτο του χαμού σου και το έκανε θρήνο και μοιρολόι. Και έγινε πικρός αντίλαλος στα βουνά, στα λαγκάδια, στις βρύσες, παντού. Άκουσαν το μεγάλο κακό τα Καννάβια,  τα Ποτιστικά, η Κερασιά, ο Σταυρός, οι Ρίζες, τα αμπέλια και ράγισαν. Πόνος απλώθηκε πέρα ως πέρα.

Ογδόντα εννιά χρόνια με την παρουσία σου γέμισες το χώρο και το χρόνο. Πάντα πρώτος στις χαρές και πρώτος στις λύπες. Και πάντα γελούσες.

Έζησες  όπως όλοι μας στην πείνα, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τις στερήσεις και τα νίκησες όλα. Σε νίκησε όμως η αγάπη σου για το χωριό μας, τους δικούς σου, τους συγγενείς και φίλους σου. Δεν άντεχες για πολύ μακριά από τον τόπο μας. Έφευγες και επέστρεφες πάλι εδώ για να βοηθήσεις όσους και όσο μπορούσες. Ήθελες να φτιάχνεις κάτι και να αφήνει κάτι το πέρασμά σου.

  Και πάντα γελούσες.

Νέος ήσουν ωραίος και γενναίος και πάντα ανήσυχος, δραστήριος και ανυπότακτος. Μικρός ακόμη πήρες τα μάτια σου για να επιβιώσεις και γεύτηκες την αρμύρα της ξενιτειάς. Χωριό – Χωροφυλακή,  Χωροφυλακή – Χωριό, Χωριό – Γερμανία,  Γερμανία – Χωριό, Χωριό – Θέρμο, Θέρμο – Χωριό, Χωριό – Αθήνα, Αθήνα – Χωριό. Διαδρομές μιας  ολόκληρης ζωής εκτελώντας το χρέος σου προς τους γονείς σου, προς τις αδελφές σου, προς τη σύζυγό σου, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Διαδρομές μιας ζωής με όλα τα καλά και τα άσχημα που επιφυλάσσει το ριζικό του καθένα. 

  Και πάντα γελούσες.

Ρωτούσες όλους για όλα. Και όσα μάθαινες καλούσες τους παλιούς να θυμηθούν και τους νεότερους να τα μάθουν. Αναφερόσουν κυρίως στους ανθρώπους. Στη φιλία τους, στις συναναστροφές τους, στις χαρές και τις λύπες τους, στον  αγώνα τους για τη ζωή. Χαιρόσουν όταν οι άλλοι γύρω σου πρόκοβαν και λυπόσουν στη δυστυχία τους. Η καλοσύνη σου ήταν απλόχερη προς όλους. Για όλους είχες να πεις ένα καλό λόγο. Και τον έλεγες χωρίς δισταγμό.

Και γελούσες πάντα. Γιατί τη ζωή την έβλεπες και από την κακή, αλλά κυρίως  την έβλεπες από την  καλή της πλευρά, με θάρρος, αισιοδοξία και ελπίδα.     

Σε βασάνιζε ένας καημός και πόθος. Να μάθεις ποιοί ήμασταν. Πόσοι ήμασταν. Πώς βρεθήκαμε  σ΄ αυτό τον τόπο με τις πολλές πέτρες και το λίγο χώμα. Από που ξεκινήσαμε  και που φτάσαμε. Γιατί κανείς δεν ξέρει που να πάει αν δεν ξέρει από πού έρχεται.

Η ψυχή σου, η καρδιά σου και ο νους σου ήταν δεμένα με τον τόπο μας, που πότισες με τον ιδρώτα σου και τον αγάπησες όσο λίγοι. Ήθελες να μας λές τι διατηρήσαμε και τι χάσαμε μέσα στο χρόνο, πώς γλεντούσαμε και πώς θρηνούσαμε και ποιες οι συνήθειές μας στους  γάμους και στις γιορτές μας.

Σε χρόνους δύσκολους,  αγαπημένε μας Κώστα, έδειχνες αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, τότε που δεν είχαμε αλεύρι να ζυμώσουμε, αλλά και όταν ο τόπος γύρω μας άστραφτε και βρόνταγε και έβρεχε και χιόνιζε και πάγωνε, ήσουν όρθιος και παλληκάρι ανίκητο.

Και γελούσες πάντα. Και όταν έβγαζες  σανίδια με το Θεοδόση, και το φθινόπωρο στα ξεφλούδια,  όταν τραγουδούσαμε και χορεύαμε και ξεκαρδιζόμασταν στα γέλια και ξεφαντώναμε.

Μας φεύγεις με τις καλύτερες αναμνήσεις για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό, σχεδόν πλήρης ημερών, χωρίς αυτό να μετριάζει τη θλίψη μας.

Τούτη την ώρα είμαστε όλοι εδώ να σου ευχηθούμε καλό κατευόδιο. Είναι εδώ η Φωτεινή σου, η Ξανθή σου, Η Νίκη σου, ο Χρήστος σου, οικογένεια προκομμένη και πάνω απ΄ όλα  υπόδειγμα.

Είμαστε όλοι εδώ, όσοι απομείναμε, αλλά είμαστε λιγότεροι και φτωχότεροι. Τώρα που τα γόνατά σου λύγισαν είμαστε εδώ να σου αφήσουμε ένα λουλούδι και ένα δάκρυ.

Στην αβάσταχτη ώρα του χωρισμού μας σε συντροφεύει το βουβό κλάμα μας με την σκέψη: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα.

Τώρα ανεβαίνεις ψηλά στους ουρανούς σαν αετός για πάντα, όπου δεν υπάρχει πόνος λύπη και στεναγμός. Και ανεβαίνοντας βλέπεις τα υψωμένα μας χέρια που μάταια προσπαθούν να σε κρατήσουν κοντά μας. Όμως η σκέψη μας θα σε συντροφεύει με ένταση και διάρκεια. Το τέλος κάθε ανθρώπου είναι γνωστό και προκαθορισμένο και λέγεται έξοδος, λέγεται θάνατος. Η γενιά των ανθρώπων είναι σαν τη γενιά των φύλλων των δένδρων, που άλλα πέφτουν και άλλα φυτρώνουν.

Η μοίρα του θανάτου είναι ανίκητη.

Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Κώστα

                                                   Και να γελάς πάντα.

  

(Ο επικήδειος στον Κωνσταντίνο Χρ. Ντζούφρα την 28-2-2012, εκφωνήθηκε από τον εξάδελφό του Κωνσταντίνο Πέτρου Ντζούφρα,  καθηγητή).         

          

Πολυαγαπημένε και σεβαστέ μου πατέρα,

Η καμπάνα του χωριού σου ήχησε ξανά όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό για να αναγγείλει το θάνατό σου και να καλέσει τους χωριανούς να έρθουν να σε αποχαιρετήσουν.

Έχασες τη μάχη με τη ζωή  σ’ ένα διαρκή αγώνα που έδινες τα τελευταία χρόνια για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα υγείας με την πνευμονοπάθεια.

Πάλεψες πολλές φορές και είχες βγει νικητής έχοντας στο πλευρό σου τη μητέρα μας, τη σύντροφο της ζωής σου και όλη την οικογένειά σου.

Σήμερα επιστρέφεις εδώ στο Χαλίκι στο χωριό που γεννήθηκες πριν από 89 χρόνια.

 Στο χωριό που ντύθηκε στα κατάλευκα  με χιόνι για να σε υποδεχτεί. Εδώ   μεγάλωσες, πήγες σχολείο και άρχισες να παλεύεις από μικρό παιδί για να αντιμετωπίσεις τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και των πολέμων.

Αργότερα σε νεαρή ηλικία κατετάγης στη Χωροφυλακή και υπηρέτησες πέντε χρόνια στη διάρκεια του εμφυλίου στον Ταΰγετο, τη Σπάρτη και την Ευρυτανία. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις σε ανάγκασαν να παραιτηθείς και να επιστρέψεις στο χωριό. Τα χρόνια ήταν δύσκολα και η ζωή σκληρή. 

Ο ιδρώτας σου με τον οποίο πότιζες και ξαναπότιζες τα άγονα χωράφια στα Κανάβια, τον Παλιόσταλο, στη Σαμονίτσα, στη Καρυά  δεν απέδιδαν αρκετό καλαμπόκι.  Αλλά ούτε το μεροκάματο των έντεκα δραχμών που δούλεψες στο δρόμο για τον Προυσσό ήταν αρκετό για να επιζήσεις την οικογένειά σου.

 Παντρεύτηκες τη Φωτεινή κόρη του Νικολάου και της Μαρίας Στίγκα από τα Εσωχώρια Ευρυτανίας το 1955 και ο  Θεός σας χάρισε τρία παιδιά και τρία εγγόνια.

Έτσι στις αρχές της δεκαετίας του 60 πήγες εργάτης στη Γερμανία. Επέστρεψες  και ανοίξατε στο Θέρμο μαζί με τη μητέρα μας το εστιατόριο «ΡΟΥΜΕΛΗ». Αργότερα το 1977 εγκαταστάθηκες στο Βύρωνα στην Αθήνα, εργάστηκες ως μάγειρας στο Λαϊκό Νοσοκομείο μέχρι τη συνταξιοδότησή σου το 1988.

Τα τελευταία χρόνια ερχόσουνα στο χωριό τα καλοκαίρια, καλλιεργούσες το αμπέλι, τον κήπο, τις καρυδιές και τις καστανιές.

Ενδιαφερόσουν σ’ όλη σου τη ζωή να γίνει το χωριό μας καλύτερο. Διετέλεσες πρόεδρος της κοινότητας του Χαλικίου τη δεκαετία του 1950 όταν κατασκευάστηκε το κτήριο του Δημοτικού Σχολείου, αρκετές βρύσες και άλλα κοινωφελή έργα. Έμπαινες πάντα μπροστά για το κοινό καλό.

Ήσουν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου των Απανταχού Χαλικιωτών.  Αγάπησες το χωριό μας και έγραψες δύο βιβλία. Στο πρώτο με τίτλο ‘Το αγαπημένο μου χωριό – Χαλίκι’ περιέγραψες την ιστορία του Χωριού και σύντομα βιογραφικά των χωριανών. Στο δεύτερο έγραψες την αυτοβιογραφία σου και τη ζωή σου και αποτελεί οικογενειακή έκδοση.

Είχες μόνο φίλους.

Ήσουν κοινωνικός άνθρωπος,  συμμετείχες στις χαρές και στα γλέντια του χωριού.

Στο πανηγύρι χόρευες το πρώτο τσάμικο και δεν έβγαινες από το χορό αν δεν κρατούσες όλες τις ξαδέρφες σου και τις κοπέλες του χωριού. 

Ήσουν στοργικός σύζυγος και πατέρας. Ήσουν υπερήφανος για το γιο σου, τις κόρες σου, τους γαμπρούς σου, τη νύφη σου και τα εγγόνια σου. Μας συμβούλευες μέχρι τα γεράματα σου. Ενδιαφερόσουνα για όλους μας καθημερινά. Μας μετέδωσες τις αρχές που σε διέκριναν σε όλη σου τη ζωή.

Σε ευχαριστούμε για όσα μας προσέφερες και γιατί αγωνίστηκες με τη μητέρα μας να μας πάρετε από το χωριό και να ζήσουμε καλύτερα. Είμαστε περήφανοι για τον πατέρα μας και είναι τιμή μας που είμαστε παιδιά σου.

Οι συγγενείς μας και οι φίλοι σου ήρθαν να σε αποχαιρετήσουν και τους ευχαριστούμε όλους , καθώς και όσους δεν μπόρεσαν να έρθουν και συμμετέχουν στο πένθος μας.

   Στη μητέρα μας που ζήσατε μαζί  57 χρόνια και που σε κράτησε στη ζωή με τη φροντίδα της τα δύσκολα χρόνια της πάθησης σου – υποσχόμαστε να είμαστε κοντά της και να απαλύνουμε τον πόνο από την απουσία σου.

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Να δώσεις χαιρετίσματα στο μπάρμπα Αποστόλη Καραδημήτρη,  που αποχαιρετήσαμε εδώ πριν 8 ημέρες, τις θείες Μαρία Ντζούφρα,  Ρήνα και Βάγια Καραδημήτρη,  Βασιλική, Αμαλία και  Βασίλω  Τσώρακα, Σπυριδούλα Πρέντζα, Μαρία Αθ. Ντζούφρα, τους θείους Θεοδόση και  Νώντα Ντζούφρα , Γρηγόρη Νικοδημητρόπουλο, Δημοσθένη και Μαριγούλα Πρέντζα  τον Κωνσταντή και τον Κώστα Ιωαν Ντζούφρα, στο Θανάση και την Ξένη Νικολακόπουλου , στον Ανδρέα το Ρισβά, στο Βασίλη και τη Ρήνα Ντζούφρα, στον Χρήστο Καλλιακμάνη και στους γονείς σου (τον Παππού και τη γιαγιά μου),

Και σ΄όλους τους  γείτονες  και συγγενείς μας που έφυγαν τα τελευταία χρόνια και δεν ανέφερα.

 Καλό ταξίδι πατέρα.

 (Ο επικήδειος στον Κωνσταντίνο Χρ. Ντζούφρα την 28-2-2012, εκφωνήθηκε από τον γιό του Χρήστο).        

ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΘΕΙΟ ΜΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΝΤΖΟΥΦΡΑ

«Παλιά μου χρόνια δύσκολα, παλιά και περασμένα, Πότε θα ξαναγύρετε, να ξανανοιώσω πάλι ....»

Την αρχή από το δημώδες αυτό επέλεξες για το εξώφυλο του δεύτερου συγγραφικού σου έργου με τίτλο «Το Οδοιπορικό μιας Ζωής», λατρεμένε θείε Κώστα.  Κι αυτή η φράση, συνειδητά ή υποσυνείδητα επιλεγμένη, εκφράζει στο ακέραιο τη ζωή σου:  μια ζωή δύσκολη, χρόνια πολλά με πίκρες αλλά και με χαρές, χρόνια που χάραξαν τα περήφανα νιάτα σου και καθοδήγησαν τη μετέπειτα ζωή σου ως άξιου άνδρα, χρόνια που -παρά τις αντιξοότητες- θα λαχταρούσες να ξαναζήσεις!

Θλιβερό το σημερινό καθήκον που σηματοδοτεί την αποχώρηση σου Θείε μου από τη ματαιότητα του κόσμου αυτού, αλλά και μέγιστη τιμή για έναν απλό άνθρωπο σαν κι εμένα, να με επιλέξεις σαν έναν από εκείνους που θα ήθελες να μιλήσουν για σένα.

Θέλω λοιπόν να πω δυό λόγια για έναν Ασυνήθιστα ... «Συνηθισμένο Άνθρωπο», έναν άνθρωπο που είχα χαρακτηρίσει παλαιότερα ως «Άνθρωπο, με το Α κεφαλαίο».

Αφορμή είχε σταθεί τότε η ανάγνωση αυτού του δεύτερου βιβλίου σου, του «Οδοιπορικού».  Μέσα από αυτό γνώρισα πολύ καλύτερα όχι το θείο μου, αλλά τον άνθρωπο Κωνσταντίνο Ντζούφρα. 

Τι κι αν είχες τελειώσει μόνο το Δημοτικό;  Εγώ, μέσα από το βιβλίο σου σχημάτισα εικόνες μιας ολόκληρης ζωής που δεν είχα την ευκαιρία να ζήσω από πρώτο χέρι, εικόνες τέτοιες που περισσότερο «μορφωμένοι» και «διανοούμενοι» δεν έχουν καταφέρει να ζωντανέψουν στο ελάχιστο.  Ποιά ήταν η ειδοποιός διαφορά;  Η απόλυτη αγνότητα, ο σεβασμός, η αληθινή αγάπη στη Φύση, στη Ζωή και στον Άνθρωπο, με τα οποία περιέγραψες το Οδοιπορικό σου.

Ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια Έλληνες, η ζωή σου φαντάζει συνηθισμένη.  Εκατοντάδες άνθρωποι σε γνώρισαν και χάρηκαν κάθε στιγμή της συντροφιάς και της φιλίας που τους πρόσφερες ανιδιοτελώς, μα ο πολύς λαός δεν θα μάθει ποτέ για σένα προσωπικά και για το πόσα έχεις προσφέρει από το μετερίζι σου.  Ήσουν ένας άνθρωπος που έγραψε τη δική του ιστορία περνώντας από τούτη τη ζωή και που αισθάνθηκε την ανάγκη να την καταγράψει σε ένα βιβλίο όχι για να αποτυπώσει τον εαυτό του, αλλά για να αφήσει «χνάρια» για όλους εμάς τους επόμενους, πάνω στα οποία θα βαδίζουμε με την ίδια προσήλωση στην ένδοξη καταγωγή, στις ρίζες, στο πολιτισμό και στη κουλτούρα μας, διατηρώντας τις αρετές ενός έθνους και τη βαθειά πίστη στη χριστιανική θρησκεία.  Αυτό ήσουν πάνω απ’ όλα : ένας άνθρωπος με αρχές και ήθος.  Από τους τόσο λίγους που έχουν απομείνει πια στην Ελλάδα μας.  Γι’ αυτό και λέω πως είσαι ένας ... Ασυνήθιστα «Συνηθισμένος Άνθρωπος».

Η ζωή σου πολυκύμαντη, με ανυπέρβλητες δυσκολίες.   Διάβηκες μονοπάτια και δρόμους τόσο στην Ελλάδα όσο και στη ξενιτιά.  Όπου κι αν βρέθηκες όμως, αγωνίστηκες έναν Αγώνα Δίκαιο, χωρίς να παρεκλίνεις στιγμή από το Σωστό.  Πάλεψες όχι μόνο για την οικογένειά σου, που αποτελεί υπόδειγμα.  Όχι μόνο για τη λατρεμένη σου σύζυγο και για τα πανάξια παιδιά σου, ούτε και για τα πολυαγαπημένα σου εγγόνια που θα είναι σίγουρα άξιοι συνεχιστές του έργου σου.  Πάλεψες και για τους συγχωριανούς σου και καταξιώθηκες ανάμεσά τους.  Λάτρεψες το χωριό σου και το ύμνησες στο πρώτο σου βιβλίο με τίτλο «Το αγαπημένο μου χωριό : Χαλίκι Θέρμου».  Πόσοι άλλοι από εμάς έχουν κάνει κάτι ανάλογο για τη γενέτειρά τους;  Ελάχιστοι!  Να γιατί και πάλι λέω πως είσαι ένας ... Ασυνήθιστα «Συνηθισμένος Άνθρωπος»

Αισθάνομαι μεγάλη υπερηφάνεια που ήσουν θείος μου και που μας αφήνεις αυτή την κληρονομιά.  Μακάρι να είχαμε όλοι την ίδια αγάπη και αφοσίωση στον τόπο που μας γέννησε, για να τον τιμήσουμε με τον τρόπο που το έκανες εσύ.  Άνθρωπος ολοκληρωμένος, που δεν τσιγγουνεύτηκες τον καλό λόγο, και που προτίμησες να σοκάρεις με την ωμή περιγραφή, παρά να ωραιοποιήσεις τη πραγματικότητα.  Μια πραγματικότητα που την ξόρκιζες με τα γλυκά στιχάκια, με την αισιοδοξία σου για το μέλλον, με την αγάπη για τους γύρω σου που τη μοίραζες απλόχερα.

Όπως σου είχα ξαναπεί, φαντάζομαι πως αν εσύ, αυτός ο ικανότατος άνθρωπος, είχες και αυτό που όλοι σχεδόν τώρα πιά μπορούν να έχουν και δεν το εκμεταλλεύονται, και εννοώ την πανεπιστημιακή μόρφωση, θα είχες να παρουσιάσεις ακόμη πιό θαυμαστά πράγματα. 

Τυχερή υπήρξε η γυναίκα σου που την αγάγπησες και την τίμησες με κάθε τρόπο, τυχερά τα τρία παιδιά σου, η νύφη σου και οι γαμπροί σου, πιό τυχερά ακόμη τα εγγόνια σου που μεγάλωσαν με τόσο γλαφυρές ιστορίες, σαν ένα γλυκόπικρο παραμύθι, τυχεροί όμως κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι που είχαμε τη χαρά και την ευτυχία να μοιραστούμε κάποιες στιγμές σου.

Θείε μου,

Μακάρι να φανούμε αντάξιοι -έστω και κατ’ ελάχιστο- της δικής σου αξιοσύνης,

Μακάρι να υπερασπιστούμε και να αξιοποιήσουμε με σύνεση τη παρακαταθήκη που μας άφησες. 

Μακάρι να είχαμε τη χαρά να σε ζήσουμε ακόμη περισσότερο!

Παρά την τελευταία λύπη που μας έδωσες αφήνοντάς μας, εμείς όπως και νά ΄ναι, θα σε σκεφτόμαστε πάντα με αγάπη και ένα χαμόγελο! 

Καλό σου ταξίδι και καλή αντάμωση!

Ο επικήδειος εκφωνήθηκε  στην κηδεία του Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα από την ανιψιά του Παναγιώτα Βασ. Στίγκα (της το είχε ζητήσει ο ίδιος όταν ακόμη ήταν στη ζωή).

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΝΤΖΟΥΦΡΑΣ

Ο Κωνσταντίνος Χ. Ντζούφρας υπήρξε άξιος οικογενειάρχης, σύζυγος, πατέρας, παππούς, συγγενής και τίμιος και δημιουργικός συγχωριανός.

Η αγάπη του μπαρμπα - Κώστα για το χωριό του ήταν μεγάλη και το απέδειξε με το ομότιτλο βιβλίο του "Το αγαπημένο μου χωριό Χαλίκι Θέρμου" . Ήταν θερμός υποστηριχτής του Συλλόγου Απανταχού Χαλικιωτών "Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος".

Ήταν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου και υπηρέτησε αυτόν από τη θέση του αντιπροέδρου και όχι μόνο.

Συνετέλεσε αποφασιστικά για την κατασκευή κτηρίου, όπου εγκαταστάθηκαν μηχανήματα του ΟΤΕ, προκειμένου οι συγχωριανοί του να αποκτήσουν τηλεφωνική επικοινωνία.

Θυμάμαι συνεχώς τα λόγια του "Δάσκαλε μην αφήσουμε το Σύλλογο να διαλυθεί, αλλά όλοι μαζί να βοηθήσουμε αυτόν τον τόπο", όπως επιβεβαιώνουν και τα λόγια του στο εφώφυλλο του βιβλίου του: "με την παρουσία όλων που έζησαν και ζουν στο χαλίκι γράφτηκε η ιστορία και δημιουργήθηκε ο όμορφος αυτός τόπος, που, όπου και αν βρεθήκαμε ποτέ δε λησμονήσαμε".

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου εκφράζει στην οικογένειά του "Θερμά συλλυπητήρια" και, αντί στεφάνου να προσφέρει το ποσό των 50 ευρώ στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

27 Φεβρουαρίου 2012

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Κ. ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗΣ

Μπάρμπα Αποστόλη,

Η είδηση  του θανάτου  σου  προκάλεσε  βαθειά θλίψη σε όλους μας.

Τα παιδιά σου έκαναν τα πάντα να σε κρατήσουν στη ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή. Και  Η θεία Ελένη- Η ΡΙΖΑ ΣΟΥ-όπως η ίδια σε αποκαλούσε ήταν πάντα στο πλευρό σου,  ξενυχτούσε μαζί σου. Όμως η κοινή μοίρα των ανθρώπων δεν αποτέλεσε εξαίρεση και γι σένα.

Χθες το απόγευμα χτύπησε η καμπάνα της εκκλησίας μας για να στείλει στους χωριανούς το μήνυμα του θανάτου σου, αλλά ο Θανάσης που τη χτύπησε την άκουσε μόνο αυτός, η μάνα του  και ο μπάρμπα Γιάννης που είναι οι μόνοι κάτοικοι του ερημωμένου πλέον χωριού μας.   

Θα προσπαθήσω να πω λίγα λόγια για τον άνθρωπο, τον οικογενειάρχη  τον νοικοκύρη  Αποστόλη Καραδημήτρη.

Γεννήθηκε σ αυτό  εδώ το χωριό, το Χαλίκι πριν από 96 χρόνια ήταν το όγδοο  από τα εννέα  παιδιά του Κώστα Καραδημήτρη.

Από πολύ μικρός έμεινε ορφανός,  σε ηλικία μόλις 7 χρονών.

Με την μητέρα του και  τα αδέλφια του εργάστηκαν σκληρά για να επιβιώσουν στα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και των πολέμων.

Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία ως Τσολιάς το 1937 και επιστρατεύτηκε στον ελληνοιταλικό πόλεμο το 1940-41 στην Αλβανία και το 1945 ξαναεπιστρατεύτηκε στην εθνοφρουρά κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και υπηρέτησε ενάμιση  χρόνο στον Όλυμπο και αλλού.

Πανδρεύτηκε την Ελένη του Χρήστου Ντζούφρα το 1945. Αγωνίστηκαν σκληρά ποτίζοντας με τον ιδρώτα τους  τούτον εδώ τον άγονο τόπο  και δημιούργησαν μια  θαυμάσια οικογένεια. Απέκτησαν 4 παιδιά και  ευτύχισαν στη ζωή τους να χαρούν εγγόνια και δισέγγονα.

Συμμετείχε στα κοινά του χωριού μας.  Δεν έλειπε ποτέ από προσωπική εργασία. Μαζί με τους άλλους συγχωριανούς του κατασκεύασαν 2 χλμ αυλάκι για το πότισμα στο Μαχαλά.

Ήταν πολύ καλός μυλωνάς και κατασκεύαζε μόνος του το νερόμυλο που άλεθαν οι χωριανοί τα γεννήματα.

Οι παλιοί θυμούνται ότι τις ελεύθερες ώρες στο μύλο έπαιζε μπουζούκι που τον είχε μάθει ο θείος του Αλεξάκης Καραδημήτρης. 

Ήταν  άριστος μάστορας στις κατασκευές των σπιτιών του χωριού μάλιστα και σε πολλά σπίτια πρωτομάστορας. Συνέβαλε στην κατασκευή του Σχολείου της Εκκλησίας του Νεκροταφείου  και άλλων κοινωφελών έργων.

Κατασκεύαζε τις κάδες και τα βαρέλια του κρασιού εκτός από τα δικά του  και των συγχωριανών του και  μέχρι μεγάλη ηλικία όργωνε  τα χωράφια,  φρόντιζε τα ζώα του στη Στανοπούλα, φύτευε τα κήπια,  τίναζε τις καρυδιές και μάζευε τα καρύδια μέχρι και πριν λίγα χρόνια.

Μπάρμπα Αποστόλη,

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ στο χωριό, που ντύθηκε στα κατάλευκα με ένα μέτρο χιόνι για να σε υποδεχτεί, να σε αποχαιρετίσουμε και να σου πούμε το τελευταίο αντίο, να σου πούμε ότι υπήρξες καλός άνθρωπος και καλός χωριανός αγαπητός σε όλους.

Στη θεία Ελένη, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια και σου υποσχόμαστε να θυμόμαστε πάντα.

Έχεις χαιρετίσματα από τον πατέρα μου και τη μητέρα μου  που σοβαρό πρόβλημα υγείας δεν τους επέτρεψε να έρθουν, καθώς και από τον αδελφό σου τον Αντώνη από την Αμερική που ήταν αδύνατο να είναι εδώ.

Καλό σου ταξίδι μπάρμπα Αποστόλη.

Ο επικήδειος  εκφωνήθηκε από τον ανιψιό του Χρήστο Κων. Ντζούφρα

Στο Χαλίκι την 20-2-2012