Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

ΣΑΡΑΝΤΑΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ Αποστόλη Κ. Καραδημήτρη

"Η Οικογένεια του αποβιώσαντος Αποστόλη Κ. Καραδημήτρη καλεί όσους επιθυμούν και δύνανται να παρευρεθούν στο σαρανταήμερο (40) μνημόσυνο που θα γίνει την Κυριακή 25 Μαρτίου 2012 μετά τη Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χαλικίου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας".

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Μνημόσυνο σαρανταήμερο (40) Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα

"Η Οικογένεια του αποβιώσαντος Κωνσταντίνου Χρήστου Ντζούφρα εκφράζει τις θερμότατες ευχαριστίες της σε όλους όσους παραβρέθηκαν στην κηδεία του υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, καθώς και σε όσους δεν μπόρεσαν  να παρευρεθούν και συμμετείχαν στο πένθος τους.
 Καλεί όσους επιθυμούν και δύνανται να παρευρεθούν στο 40 νθήμερο μνημόσυνο που θα γίνει την Κυριακή 1 Απριλίου 2012 μετά τη Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χαλικίου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας".




ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ Χ. ΝΤΖΟΥΦΡΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ:

"Το αγαπημένο μου χωριό Χαλίκι Θέρμου"


ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ Χ. ΝΤΖΟΥΦΡΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ:

"ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ"










    

Αγαπημένε μας Κώστα, (Ο επικήδειος στον Κωνσταντίνο Χρ. Ντζούφρα την 28-2-2012, εκφωνήθηκε από τον εξάδελφό του Κωνσταντίνο Πέτρου Ντζούφρα, καθηγητή).


Αγαπημένε  μας Κώστα,

 Αγαπημένε  μας Κώστα,
Σήμερα η καμπάνα του χωριού μας δεν χτύπησε χαρμόσυνα. Δε χτύπησε για γιορτή και πανηγύρι. Δε χτύπησε για να στήσουμε το χορό γύρω από τον πλάτανο της εκκλησιάς όπως κάποτε.
Σήμερα πήρε το μαντάτο του χαμού σου και το έκανε θρήνο και μοιρολόι. Και έγινε πικρός αντίλαλος στα βουνά, στα λαγκάδια, στις βρύσες, παντού. Άκουσαν το μεγάλο κακό τα Καννάβια,  τα Ποτιστικά, η Κερασιά, ο Σταυρός, οι Ρίζες, τα αμπέλια και ράγισαν. Πόνος απλώθηκε πέρα ως πέρα.
Ογδόντα εννιά χρόνια με την παρουσία σου γέμισες το χώρο και το χρόνο. Πάντα πρώτος στις χαρές και πρώτος στις λύπες. Και πάντα γελούσες.
Έζησες  όπως όλοι μας στην πείνα, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τις στερήσεις και τα νίκησες όλα. Σε νίκησε όμως η αγάπη σου για το χωριό μας, τους δικούς σου, τους συγγενείς και φίλους σου. Δεν άντεχες για πολύ μακριά από τον τόπο μας. Έφευγες και επέστρεφες πάλι εδώ για να βοηθήσεις όσους και όσο μπορούσες. Ήθελες να φτιάχνεις κάτι και να αφήνει κάτι το πέρασμά σου.
  Και πάντα γελούσες.
Νέος ήσουν ωραίος και γενναίος και πάντα ανήσυχος, δραστήριος και ανυπότακτος. Μικρός ακόμη πήρες τα μάτια σου για να επιβιώσεις και γεύτηκες την αρμύρα της ξενιτειάς. Χωριό – Χωροφυλακή,  Χωροφυλακή – Χωριό, Χωριό – Γερμανία,  Γερμανία – Χωριό, Χωριό – Θέρμο, Θέρμο – Χωριό, Χωριό – Αθήνα, Αθήνα – Χωριό. Διαδρομές μιας  ολόκληρης ζωής εκτελώντας το χρέος σου προς τους γονείς σου, προς τις αδελφές σου, προς τη σύζυγό σου, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Διαδρομές μιας ζωής με όλα τα καλά και τα άσχημα που επιφυλάσσει το ριζικό του καθένα. 
  Και πάντα γελούσες.
Ρωτούσες όλους για όλα. Και όσα μάθαινες καλούσες τους παλιούς να θυμηθούν και τους νεότερους να τα μάθουν. Αναφερόσουν κυρίως στους ανθρώπους. Στη φιλία τους, στις συναναστροφές τους, στις χαρές και τις λύπες τους, στον  αγώνα τους για τη ζωή. Χαιρόσουν όταν οι άλλοι γύρω σου πρόκοβαν και λυπόσουν στη δυστυχία τους. Η καλοσύνη σου ήταν απλόχερη προς όλους. Για όλους είχες να πεις ένα καλό λόγο. Και τον έλεγες χωρίς δισταγμό.
Και γελούσες πάντα. Γιατί τη ζωή την έβλεπες και από την κακή, αλλά κυρίως  την έβλεπες από την  καλή της πλευρά, με θάρρος, αισιοδοξία και ελπίδα.     
Σε βασάνιζε ένας καημός και πόθος. Να μάθεις ποιοί ήμασταν. Πόσοι ήμασταν. Πώς βρεθήκαμε  σ΄ αυτό τον τόπο με τις πολλές πέτρες και το λίγο χώμα. Από που ξεκινήσαμε  και που φτάσαμε. Γιατί κανείς δεν ξέρει που να πάει αν δεν ξέρει από πού έρχεται.
Η ψυχή σου, η καρδιά σου και ο νους σου ήταν δεμένα με τον τόπο μας, που πότισες με τον ιδρώτα σου και τον αγάπησες όσο λίγοι. Ήθελες να μας λές τι διατηρήσαμε και τι χάσαμε μέσα στο χρόνο, πώς γλεντούσαμε και πώς θρηνούσαμε και ποιες οι συνήθειές μας στους  γάμους και στις γιορτές μας.
Σε χρόνους δύσκολους,  αγαπημένε μας Κώστα, έδειχνες αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, τότε που δεν είχαμε αλεύρι να ζυμώσουμε, αλλά και όταν ο τόπος γύρω μας άστραφτε και βρόνταγε και έβρεχε και χιόνιζε και πάγωνε, ήσουν όρθιος και παλληκάρι ανίκητο.
Και γελούσες πάντα. Και όταν έβγαζες  σανίδια με το Θεοδόση, και το φθινόπωρο στα ξεφλούδια,  όταν τραγουδούσαμε και χορεύαμε και ξεκαρδιζόμασταν στα γέλια και ξεφαντώναμε.
Μας φεύγεις με τις καλύτερες αναμνήσεις για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό, σχεδόν πλήρης ημερών, χωρίς αυτό να μετριάζει τη θλίψη μας.
Τούτη την ώρα είμαστε όλοι εδώ να σου ευχηθούμε καλό κατευόδιο. Είναι εδώ η Φωτεινή σου, η Ξανθή σου, Η Νίκη σου, ο Χρήστος σου, οικογένεια προκομμένη και πάνω απ΄ όλα  υπόδειγμα.
Είμαστε όλοι εδώ, όσοι απομείναμε, αλλά είμαστε λιγότεροι και φτωχότεροι. Τώρα που τα γόνατά σου λύγισαν είμαστε εδώ να σου αφήσουμε ένα λουλούδι και ένα δάκρυ.
Στην αβάσταχτη ώρα του χωρισμού μας σε συντροφεύει το βουβό κλάμα μας με την σκέψη: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα.
Τώρα ανεβαίνεις ψηλά στους ουρανούς σαν αετός για πάντα, όπου δεν υπάρχει πόνος λύπη και στεναγμός. Και ανεβαίνοντας βλέπεις τα υψωμένα μας χέρια που μάταια προσπαθούν να σε κρατήσουν κοντά μας. Όμως η σκέψη μας θα σε συντροφεύει με ένταση και διάρκεια. Το τέλος κάθε ανθρώπου είναι γνωστό και προκαθορισμένο και λέγεται έξοδος, λέγεται θάνατος. Η γενιά των ανθρώπων είναι σαν τη γενιά των φύλλων των δένδρων, που άλλα πέφτουν και άλλα φυτρώνουν.
Η μοίρα του θανάτου είναι ανίκητη.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας Κώστα
                                                   Και να γελάς πάντα.
  
      (Ο επικήδειος στον Κωνσταντίνο Χρ. Ντζούφρα την 28-2-2012, εκφωνήθηκε από τον εξάδελφό του Κωνσταντίνο Πέτρου Ντζούφρα,  καθηγητή). 

Περισσότερα στη σελίδα "ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ"  

Πολυαγαπημένε και σεβαστέ μου πατέρα. (Ο επικήδειος στον Κωνσταντίνο Χρ. Ντζούφρα την 28-2-2012, εκφωνήθηκε από τον γιό του Χρήστο).


Πολυαγαπημένε και σεβαστέ μου πατέρα,

Η καμπάνα του χωριού σου ήχησε ξανά όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό για να αναγγείλει το θάνατό σου και να καλέσει τους χωριανούς να έρθουν να σε αποχαιρετήσουν.
Έχασες τη μάχη με τη ζωή  σ’ ένα διαρκή αγώνα που έδινες τα τελευταία χρόνια για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα υγείας με την πνευμονοπάθεια.
Πάλεψες πολλές φορές και είχες βγει νικητής έχοντας στο πλευρό σου τη μητέρα μας, τη σύντροφο της ζωής σου και όλη την οικογένειά σου.
Σήμερα επιστρέφεις εδώ στο Χαλίκι στο χωριό που γεννήθηκες πριν από 89 χρόνια.
 Στο χωριό που ντύθηκε στα κατάλευκα  με χιόνι για να σε υποδεχτεί. Εδώ   μεγάλωσες, πήγες σχολείο και άρχισες να παλεύεις από μικρό παιδί για να αντιμετωπίσεις τα δύσκολα χρόνια της φτώχειας και των πολέμων.
Αργότερα σε νεαρή ηλικία κατετάγης στη Χωροφυλακή και υπηρέτησες πέντε χρόνια στη διάρκεια του εμφυλίου στον Ταΰγετο, τη Σπάρτη και την Ευρυτανία. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις σε ανάγκασαν να παραιτηθείς και να επιστρέψεις στο χωριό. Τα χρόνια ήταν δύσκολα και η ζωή σκληρή. 
Ο ιδρώτας σου με τον οποίο πότιζες και ξαναπότιζες τα άγονα χωράφια στα Κανάβια, τον Παλιόσταλο, στη Σαμονίτσα, στη Καρυά  δεν απέδιδαν αρκετό καλαμπόκι.  Αλλά ούτε το μεροκάματο των έντεκα δραχμών που δούλεψες στο δρόμο για τον Προυσσό ήταν αρκετό για να επιζήσεις την οικογένειά σου.
 Παντρεύτηκες τη Φωτεινή κόρη του Νικολάου και της Μαρίας Στίγκα από τα Εσωχώρια Ευρυτανίας το 1955 και ο  Θεός σας χάρισε τρία παιδιά και τρία εγγόνια.
Έτσι στις αρχές της δεκαετίας του 60 πήγες εργάτης στη Γερμανία. Επέστρεψες  και ανοίξατε στο Θέρμο μαζί με τη μητέρα μας το εστιατόριο «ΡΟΥΜΕΛΗ». Αργότερα το 1977 εγκαταστάθηκες στο Βύρωνα στην Αθήνα, εργάστηκες ως μάγειρας στο Λαϊκό Νοσοκομείο μέχρι τη συνταξιοδότησή σου το 1988.
Τα τελευταία χρόνια ερχόσουνα στο χωριό τα καλοκαίρια, καλλιεργούσες το αμπέλι, τον κήπο, τις καρυδιές και τις καστανιές.
Ενδιαφερόσουν σ’ όλη σου τη ζωή να γίνει το χωριό μας καλύτερο. Διετέλεσες πρόεδρος της κοινότητας του Χαλικίου τη δεκαετία του 1950 όταν κατασκευάστηκε το κτήριο του Δημοτικού Σχολείου, αρκετές βρύσες και άλλα κοινωφελή έργα. Έμπαινες πάντα μπροστά για το κοινό καλό.
Ήσουν ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου των Απανταχού Χαλικιωτών.  Αγάπησες το χωριό μας και έγραψες δύο βιβλία. Στο πρώτο με τίτλο ‘Το αγαπημένο μου χωριό – Χαλίκι’ περιέγραψες την ιστορία του Χωριού και σύντομα βιογραφικά των χωριανών. Στο δεύτερο έγραψες την αυτοβιογραφία σου και τη ζωή σου και αποτελεί οικογενειακή έκδοση.
Είχες μόνο φίλους.
Ήσουν κοινωνικός άνθρωπος,  συμμετείχες στις χαρές και στα γλέντια του χωριού.

 Καλό ταξίδι πατέρα.
 (Ο επικήδειος στον Κωνσταντίνο Χρ. Ντζούφρα την 28-2-2012, εκφωνήθηκε από τον γιό του Χρήστο). 


Περισσότερα στη σελίδα "ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ" 

ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΘΕΙΟ ΜΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΝΤΖΟΥΦΡΑ Παναγιώτα Βασ. Στίγκα


«Παλιά μου χρόνια δύσκολα, παλιά και περασμένα, Πότε θα ξαναγύρετε, να ξανανοιώσω πάλι ....» 
Την αρχή από το δημώδες αυτό επέλεξες για το εξώφυλο του δεύτερου συγγραφικού σου έργου με τίτλο «Το Οδοιπορικό μιας Ζωής», λατρεμένε θείε Κώστα.  Κι αυτή η φράση, συνειδητά ή υποσυνείδητα επιλεγμένη, εκφράζει στο ακέραιο τη ζωή σου:  μια ζωή δύσκολη, χρόνια πολλά με πίκρες αλλά και με χαρές, χρόνια που χάραξαν τα περήφανα νιάτα σου και καθοδήγησαν τη μετέπειτα ζωή σου ως άξιου άνδρα, χρόνια που -παρά τις αντιξοότητες- θα λαχταρούσες να ξαναζήσεις! 
Θλιβερό το σημερινό καθήκον που σηματοδοτεί την αποχώρηση σου Θείε μου από τη ματαιότητα του κόσμου αυτού, αλλά και μέγιστη τιμή για έναν απλό άνθρωπο σαν κι εμένα, να με επιλέξεις σαν έναν από εκείνους που θα ήθελες να μιλήσουν για σένα.
 Θέλω λοιπόν να πω δυό λόγια για έναν Ασυνήθιστα ... «Συνηθισμένο Άνθρωπο», έναν άνθρωπο που είχα χαρακτηρίσει παλαιότερα ως «Άνθρωπο, με το Α κεφαλαίο».
 Αφορμή είχε σταθεί τότε η ανάγνωση αυτού του δεύτερου βιβλίου σου, του «Οδοιπορικού».  Μέσα από αυτό γνώρισα πολύ καλύτερα όχι το θείο μου, αλλά τον άνθρωπο Κωνσταντίνο Ντζούφρα. 
 Τι κι αν είχες τελειώσει μόνο το Δημοτικό;  Εγώ, μέσα από το βιβλίο σου σχημάτισα εικόνες μιας ολόκληρης ζωής που δεν είχα την ευκαιρία να ζήσω από πρώτο χέρι, εικόνες τέτοιες που περισσότερο «μορφωμένοι» και «διανοούμενοι» δεν έχουν καταφέρει να ζωντανέψουν στο ελάχιστο.  Ποιά ήταν η ειδοποιός διαφορά;  Η απόλυτη αγνότητα, ο σεβασμός, η αληθινή αγάπη στη Φύση, στη Ζωή και στον Άνθρωπο, με τα οποία περιέγραψες το Οδοιπορικό σου. 
Περισσότερα στη σελίδα "ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ"

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Χ. ΝΤΖΟΥΦΡΑΣ

Ο Κωνσταντίνος Χ. Ντζούφρας υπήρξε άξιος οικογενειάρχης, σύζυγος, πατέρας, παππούς, συγγενής και τίμιος και δημιουργικός συγχωριανός.
Η αγάπη του μπαρμπα - Κώστα για το χωριό του ήταν μεγάλη και το απέδειξε με το ομότιτλο βιβλίο του "Το αγαπημένο μου χωριό Χαλίκι Θέρμου" . ¨ηταν θερμός υποστηριχτής του Συλλόγου Απανταχού Χαλικιωτών "Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος"...

Περισσότερα στη σελίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ.

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Κ. ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗΣ



Μπάρμπα Αποστόλη,

Η είδηση  του θανάτου  σου  προκάλεσε  βαθειά θλίψη σε όλους μας.
Τα παιδιά σου έκαναν τα πάντα να σε κρατήσουν στη ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή. Και  Η θεία Ελένη- Η ΡΙΖΑ ΣΟΥ-όπως η ίδια σε αποκαλούσε ήταν πάντα στο πλευρό σου,  ξενυχτούσε μαζί σου. Όμως η κοινή μοίρα των ανθρώπων δεν αποτέλεσε εξαίρεση και γι σένα.
Χθες το απόγευμα χτύπησε η καμπάνα της εκκλησίας μας για να στείλει στους χωριανούς το μήνυμα του θανάτου σου, αλλά ο Θανάσης που τη χτύπησε την άκουσε μόνο αυτός, η μάνα του  και ο μπάρμπα Γιάννης που είναι οι μόνοι κάτοικοι του ερημωμένου πλέον χωριού μας...

Γράφει ο Χρήστος Κ.Ντζούφρας 

περισσότερα στη σελίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ