«Παλιά μου χρόνια δύσκολα, παλιά και περασμένα, Πότε θα ξαναγύρετε, να ξανανοιώσω πάλι ....»
Την αρχή από το δημώδες αυτό επέλεξες για το εξώφυλο του δεύτερου συγγραφικού σου έργου με τίτλο «Το Οδοιπορικό μιας Ζωής», λατρεμένε θείε Κώστα. Κι αυτή η φράση, συνειδητά ή υποσυνείδητα επιλεγμένη, εκφράζει στο ακέραιο τη ζωή σου: μια ζωή δύσκολη, χρόνια πολλά με πίκρες αλλά και με χαρές, χρόνια που χάραξαν τα περήφανα νιάτα σου και καθοδήγησαν τη μετέπειτα ζωή σου ως άξιου άνδρα, χρόνια που -παρά τις αντιξοότητες- θα λαχταρούσες να ξαναζήσεις!
Θλιβερό το σημερινό καθήκον που σηματοδοτεί την αποχώρηση σου Θείε μου από τη ματαιότητα του κόσμου αυτού, αλλά και μέγιστη τιμή για έναν απλό άνθρωπο σαν κι εμένα, να με επιλέξεις σαν έναν από εκείνους που θα ήθελες να μιλήσουν για σένα.
Περισσότερα στη σελίδα "ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου