ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:


ΚΑΡΥΔΙΑ

Κούφια καρύδια, πίτα δεν κάνουν (ανεπαρκή μέσα).

Μαζεύτηκε κάθε καρυδιάς καρύδι…(λογής - λογής άνθρωποι). 

Πότε με τα καρύδια του, πότε με το χαβά του, έφερε την καλόγρια με τα θελήματά του. (εξαπάτησε) 

 Τα καρύδια τα καλά, είναι λίγο ακριβά…

Τζάντζαλα μάντζαλα… κούφια καρύδια. (κενός άνθρωπος - μηδενικό)

Τα δικά μου είναι καρύδια και βροντούν, τα δικά σου σύκα και σιωπούν.

Τα κάστανα θέλουν κρασί, και τα καρύδια μέλι

Ο Θεός δίνει τα καρύδια, αλλά δεν τα σπάει κιόλας

ΚΑΣΤΑΝΑ

Βγάλε τα κάστανα από τη φωτιά... (έβγαλε σε πέρας δύσκολες αποστολές) 

Δε χαρίζει κάστανα… (δεν αστειεύεται) 

Δεν τρέχει κάστανο… (δε συμβαίνει τίποτα) 

Το κάστανο θέλει κρασί και το καρύδι μέλι… (κατάλληλα μέσα) 

Χοροπηδά σαν κάστανο… 


Ρόδι

Τα ’κανες ρόιδο… (Τα ’κανες μαντάρα) 

Σαν το λιθάρι γεροί και σαν το ρόδι γεμάτοι

Χίλιοι μύριοι καλογέροι, σ΄ένα ράσο τυλιγμένοι (το ρόδι) 

Όσες ρώγες έχει το ρόδι,τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά

Ακούστε και τραγουδήστε:

Ροδιά Τετράκλωνη-Μίκη Θεοδωράκη (εξαιρετικό)

 Από το cd Αρχιπέλαγος 1959, Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Στίχοι: Πάνος Κοκκινόπουλος

Αχνά χαράματα, σιγά
σαν τρεμοπαίζει η Πούλια
θα μαραθούν τα γιασεμιά
θα μαραθούν τα γιούλια.

Μα εσύ θα είσαι μοναχή
γερμένη στο περβάζι
και θα θωρείς τη χρυσαυγή
τα πέπλα της ν’ αλλάζει.

Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη
στολίδι της αυλής μου
ανάπαυση της προσμονής
νεράκι της πληγής μου.

Θα ‘ρθείς στο σπίτι μας ξανά
μ’ εμέ να σμίξεις πάλι
και δυo κρινάκια τ’ Απριλιού
να βάλεις στ’ ανθογυάλι.

Στα χέρια μου σε σήκωσα
σ’ ανύψωσα ως τ’ αστέρια
και σμάρια να φτερούγισαν
στα στήθια περιστέρια.

Με της χαράς το ξύπνημα
με της φυγής τον πόνο
κι από τα τότε καρτερώ
το γυρισμό σου μόνο.

Ροδιά μου εσύ τετράκλωνη
στολίδι της αυλής μου
ανάπαυση της προσμονής
νεράκι της πληγής μου.

Θα ‘ρθείς στο σπίτι μας ξανά
μ’ εμέ να σμίξεις πάλι
και δυo κρινάκια τ’ Απριλιού
να βάλεις στ’ ανθογυάλι.