Oδύνη για την ξαφνική και απρόσμενη ""φυγή"" του Σπύρου Ευαγγ. Τσώρακα

 

Φίλε, αδελφέ μας και συγχωριανέ Σπύρο.

Φίλε Σπύρο,

Γνωρίζω ότι η στιγμή είναι δύσκολη. Γνωρίζω την λύπη και την κούραση των συγγενών σου και όλων μας και θα φροντίσω να είμαι σύντομος. Αξίζει να πούμε λίγα λόγια από καρδιάς συνοδεύοντας σε στο τελευταίο σου ταξίδι.

Ήρθαμε σήμερα εδώ όσο οι συνθήκες μας επιτρέπουν για να σε αποχαιρετήσουμε από αυτό το μάταιο κόσμο και για να αποτίσουμε φόρο τιμής και εκτίμησης.

Η αγαπημένη σου σύζυγος Χαρίκλεια, που με πίστη και αφοσίωση στάθηκε όλα τα χρόνια της κοινής ζωής σας δίπλα σου.

Η λατρευτή σου κόρη Βάσια.

Τα αδέλφια σου, τα ανίψια σου και οι άλλοι οι συγγενείς σου, που τόσα περάσατε μαζί, ευχάριστα και δυσάρεστα, όμορφες και δύσκολες στιγμές, όπως συμβαίνει με όλους μας!

Είμαστε ακόμη εδώ, κάποιοι συγχωριανοί σου τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, λόγω της γνωστής πανδημίας. Οι συγχωριανοί σου Σπύρο σε εκτιμούσαν ιδιαίτερα και λυπούνται διπλά που δεν είναι σήμερα εδώ!

Όσοι είχαν την τιμή και την ευτυχία να σε γνωρίσουν.

Όλοι νιώθουμε πόνο και οδύνη για την ξαφνική και απρόσμενη φυγή σου.

Αντίκρυσες το φως πριν 60 χρόνια στο Χαλίκι Θέρμου από οικογένεια πολύτεκνη που σε διαπαιδαγώγησε με εντιμότητα, ηθική, φιλοξενία, αλτροϋισμό, καλοσύνη και αξιοπρέπεια.

Τελειώνοντας το Δημοτικό σχολείο έφυγες από το χωριό και αναζήτησες εργασία στην Αθήνα και αφού εργάστηκες αρκετά χρόνια εγκαταστάθηκες στη Ναύπακτο και ασκούσες με επιτυχία το επάγγελμα του ελαιοχρωματιστή. 

Δημιούργησες μια άξια και τίμια οικογένεια.

Σπύρο, κάθε φορά που ανταμώναμε, άνοιγε η καρδιά μας με τα γνήσια, τα πηγαία, τα αληθινά, τα ανιδιοτελή και οι στιγμές ήταν ευχάριστες και ωφέλιμες, διότι ήσουν άνθρωπος κοινωνικός.

Είχες αγάπη για την πρόοδο του χωριού και αυτό φάνηκε από τη συμμετοχή σου στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου "Απανταχού Χαλικιωτών "Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος", και την προσφοράς σου στην επισκευή του Ιερού Ναού Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Ο Θεός θα σε περιμένει και θα στο ανταμείψει διπλά.

Ήσουν με το χαμόγελο στα χείλη, ήρεμος και μετρημένος. Σού άρεσε η παρέα η συζήτηση και δεν ήθελες την αδικία.

Έβρισκες χρόνο για να ασχοληθείς με τα κηπευτικά, αλλά και τα οικόσιτα ζώα που δείχνει την αγάπη σου για πράγματα απλά και ταυτόχρονα σπουδαία.

Σπύρο, φεύγεις νωρίς και αφήνεις δυσαναπλήρωτο κενό. Χάθηκες αναπάντεχα όμως δεν θα ξεχασθείς.

Δεν θα σε ξεχάσουμε γιατί το φως και η καλοσύνη που σκόρπισες με το πέρασμά σου από τον προσωρινό αυτόν κόσμο, δεν θα σβήσει με τον θάνατό σου.

Θα μπορούσε κανείς να μιλάει, ώρες για την καλοσύνη και τις αρετές σου.

Στο μακρινό και αιώνιο τελευταίο σου ταξίδι στους ουρανούς, χαιρέτα μας τους όλους τους κεκοιμημένους δικούς μας ανθρώπους.

Τελειώνοντας, όπως είπε ο μέγας φιλόσοφός μας ΣΩΚΡΑΤΗΣ, στις τελευταίες κουβέντες της ζωής του :

“Αλλά είναι πλέον ώρα να αποχωρήσουμε . Εγώ για να πεθάνω κι εσείς για να ζήσετε . Ποιός όμως από τους δυο μας βαδίζει προς το καλύτερο, είναι πράγμα άγνωστο για τον καθένα από μας, εκτός από τον ΘEO “.

Σπύρο, σε χαιρετώ και είμαι σίγουρος, ότι στη μετάβαση αυτή, από τον φθαρτό υλικό κόσμο στην αιώνια ζωή, θα αναπαυθείς εν ειρήνη, εν τόπω δικαίω, εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος.

Αιωνία σου η μνήμη φίλε μου,

ΚΑΛΟ ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ,

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!