ΒΡΟΧΑΛΙΔΑ - ΣΑΛΑΜΑΝΔΡΑ

Όταν άρχιζαν οι πρώτες βροχές του Φθινοπώρου, θυμάμαι με νοσταλγία, αναζητούσαμε στο δρόμο για το σχολείο ένα παράξενο αμφίβιο πλάσμα τη βροχαλίδ(θρ)α ή αλλιώς τη σαλαμάνδρα. Την παρατηρούσαμε σαστισμένοι στην αρχή, αλλά στη συνέχεια όταν την πλησιάζαμε γονατισμένοι, βλέπαμε το μαύρο χρώμα της με τις κίτρινες βούλες ή ραβδώσεις της και γεμίζαμε με χαρά και ενθουσιασμό. Ως νυκτόβιο αμφίβιο, μπορούσε κάποιος να την παρατηρήσει μετά την βροχή, αφού η βροχαλίδ(θρ)α περπατούσε πολύ αργά και δεν προλάβαινε να βρει κάποια κρυψώνα. Επίσης ήταν καλό θέμα για συζήτηση με τους συμμαθητές μας από τους άλλους μαχαλάδες που και αυτοί συναντούσαν  βροχαλίδ(θρ)ες.

Σύμφωνα με την παράδοση, στον τόπο μας, οι γιαγιάδες τις έπιαναν από την ουρά και τις γύρναγαν γύρω από το λαιμό ή το κεφάλι των κοριτσιών και τις προέτρεπαν να μάθουν να κεντάνε τόσο όμορφα όσο άρτια σχεδιασμένες ήταν οι κίτρινες βούλες ή ραβδώσεις πάνω στη βραχαλίδ(θρ)α.

Επίσης, οι παλιότεροι πατούσαν την ουρά της βροχαλίδ(θρ)ας να βγάλει "γάλα" και αφού έφτυναν την παλάμη τους, την άλειφαν με το συγκεκριμένο "γάλα" και περίμεναν να στεγνώσει. Όταν τα ζώα έβγαζαν στο κεφάλι τους "μπουραχείλα" (σπυριά) έφτυναν τις παλάμες και άλειφαν την μπουραχείλα γιατί πίστευαν ότι έτσι γιατρεύονται τα ζωντανά τους.

Πρόκειται για τη σαλαμάνδρα ένα αμφίβιο ερπετό με μαύρο δέρμα διανθισμένο με κίτρινες βούλες ή ραβδώσεις που βγαίνει βόλτα μετά τη βροχή. Γεννά τις προνύμφες στο νερό.