"25η Μαρτίου 1821: Ημέρα Δόξας, Πίστης και Ελευθερίας"

 

Ο εορτασμός της εθνικής επετείου της 25 Μαρτίου καθιερώθηκε να τιμάται κάθε χρόνο αυτή την ημέρα το 1838, με βασιλικό διάταγμα της κυβέρνησης του ΄Οθωνα.

 Διπλή γιορτή χαρακτηρίζεται η συγκεκριμένη ημέρα για το έθνος των Ελλήνων.

Και αυτό, γιατί γιορτάζουμε δύο σημαντικά γεγονότα. Το πρώτο σπουδαίο γεγονός είναι το άγγελμα της ενσαρκώσεως του Κυρίου που έφερε ο άγγελος στην Θεοτόκο- τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ο μονογενής Υιός του Θεού θα ερχόταν στον κόσμο για να διώξει την αμάθεια και να χαρίσει στην ανθρωπότητα την ειρήνη, την αγάπη και την ελευθερία.

Το δεύτερο επίσης σπουδαίο γεγονός, το οποίο όλος ο ελληνικός κόσμος γιορτάζει και θυμάται με ευλάβεια αυτή τη μέρα, είναι η επανάσταση του 1821.

Η ελληνική επανάσταση του 1821, ήταν η ένοπλη εξέγερση των επαναστατημένων Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με σκοπό την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας από τα ελληνικά εδάφη και την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους.

Ήταν επιθυμία τόσο του Αλέξανδρου Υψηλάντη όσο και της Φιλικής Εταιρείας η έναρξη της επανάστασης να ταυτιστεί με μία σπουδαία εκκλησιαστική ημέρα, για την ενίσχυση του φρονήματος των υπόδουλων Ελλήνων. Η σύνδεση της ημερομηνίας με τον Ευαγγελισμό προσέδωσε θρησκευτική βαρύτητα στον αγώνα, ενώ η μέρα επιλέχθηκε και για πρακτικούς λόγους, καθώς μέσα στους θρησκευτικούς εορτασμούς θα μπορούσαν να κρύψουν την εξέγερση.

 Ο λαός μας, ύστερα από τους θριάμβους του Μιλτιάδη, του Λεωνίδα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου γονάτισε και υποτάχτηκε στους Τούρκους. Ο φάρος του ελληνικού πνεύματος έπαψε να σκορπίζει το φως του στα πέρατα της Οικουμένης. Ο γαλανός ουρανός της Ελλάδας σκεπάστηκε από τα μαύρα σύννεφα της σκλαβιάς. Η ελευθερία κυνηγημένη και χωρίς πατρίδα έφυγε μακριά από την χώρα μας. Αλλά ο ελληνικός λαός δεν έχασε το θάρρος του. Η ψυχή του έμεινε προσηλωμένη στην πίστη της εκκλησίας μας και στην ιδέα της πατρίδας. Έτσι εργαζόταν ολόψυχα για την ανάσταση του γένους. Πέρασε πολλά χρόνια υποδούλωσης και σκλαβιάς όμως, όλο και αντιδρούσε στον τύραννο. 

Με πίστη στα εθνικά του ιδανικά περίμενε την ώρα της απολύτρωσης. Προσμένει την στιγμή του μεγάλου εθνικού συναγερμού, την ημέρα της ανάστασης. Και έφτασε η μέρα αυτή, η τόσο πολυπόθητη. Ο κυριότερος πολιτικός φορέας που ανέλαβε το εγχείρημα ήταν η Φιλική Εταιρεία η οποία ξεκινά την δράση της περί τα τέλη του 18ου αιώνα.

Στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου 1821, ο επίσκοπος Γερμανός, υψώνει το λάβαρο της επανάστασης και ευλογεί τα όπλα μιας χούφτας γενναίων. Η φλόγα ανάβει, το σύνθημα ελευθερία ή θάνατος δονεί τους αιθέρες και το σκλαβωμένο έθνος ξεσηκώνεται σαν ένας άνθρωπος με μία θέληση και έναν πόθο.

Στη συνέχεια, ρίχνεται στον αγώνα η πλατιά μάζα του καταπιεσμένου πληθυσμού με ηγετικές προσωπικότητες στα πεδία των μαχών και όχι μόνο
  

Σύμβολα φιλοπατρίας, αυτοθυσίας και πολεμικής αρετής είναι για τους αγνούς Έλληνες πατριώτες οι μεγάλες μορφές των αγωνιστών, του Ρήγα Φεραίου, των Υψηλάντηδων, του πατριάρχη Γρηγορίου του ¨Ε, του επισκόπου Γερμανού, του Διάκου, του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Μιαούλη, του Παπαφλέσσα, του Μπότσαρη της Μπουμπουλίνας, του Ανδρούτσου, του Καψάλη, του Μακρυγιάννη, του Γούναρη, του Λόρδου Βύρωνα, του Σανταρόζα και όλων εκείνων των Ελλήνων και φιλελλήνων που εργάστηκαν ή πολέμησαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας μας. Προ των ιερών σκιών των ηρώων αυτών στεκόμαστε στην στάση απόλυτης προσοχής και τιμής.

Ανδρειωμένα παλικάρια πολεμούν μέρα νύχτα ξεπερνώντας για άλλη μια φορά τους θριάμβους τον Μαραθωνομάχων και των Σαλαμινομάχων. Τα Δερβενάκια, η Αλαμάνα, η Χαλκιδική, το χάνι της Γραβιάς, το Μανιάκι, το Μεσολόγγι, η Αραπίτσα και το Ζάλογγο, όπου οι ηρωικές γυναίκες επέλεξαν το θάνατο παρά την σκλαβιά χορεύοντας προς την Αθανασία, γίνονται φωτεινά μετέωρα που εμψυχώνουν το αγωνιζόμενο έθνος και του δίνουν καινούριες δυνάμεις για τον αγώνα. Το ελληνικό αίμα χύνεται άφθονο για μια ακόμα φορά. Χύνεται στο βωμό της πατρίδας. Για να γραφούν νέες σελίδες δόξας στην ελληνική ιστορία, για να γίνει γνωστή στα πέρατα της οικουμένης η απόφαση και η θέληση ενός ηρωικού λαού να αποτινάξει τον ζυγό της δουλείας. Γίνεται για να ποτιστεί και να βλαστήσει το δέντρο της ελευθερίας. Και αφού τα ελληνόπουλα αγωνίστηκαν και κατατρόπωσαν τις στρατιές του Βρυώνη, του Κιουταχή και του Ιμπραήμ, αφού ολόκληρο το έθνος πολέμησε σκληρά, αφού έγιναν ολοκαύτωμα η Χίος και τα Ψαρά ανέτειλε επιτέλους η μέρα της απολύτρωσης, της ελευθερίας. Μια γωνιά της δοξασμένης γης ελευθερώνεται. Γίνεται κράτος ανεξάρτητο και η ελευθερία, έπειτα από φυγή και εξορία 400  ολόκληρων ετών  ξαναγυρίζει  στην πατρίδα της.

 Ο Γάλλος ποιητής Φρειδερίκος Μιστράλ στο θαυμάσιο ποίημα του με τίτλο «Ελληνικός ύμνος» που απέδωσε σε ωραία μετάφραση στα ελληνικά ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς, τελειώνει με την θαυμάσια επωδό :

Αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα θεία είναι η Δάφνη!

Μια φορά κάνεις πεθαίνει.

Ο ίδιος ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημά του «Αυτό το λόγο», το οποίο μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο και δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες την ιστορική ημέρα της 28^ης Οκτωβρίου 1940, τελειώνει ως εξής :

 Αυτό το λόγο θα σας πω,

δεν έχω άλλο κανένα,

μεθύστε με τ΄ αθάνατο

κρασί του 21!

 Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός εξωτερικεύει την απέραντη συγκίνηση της ψυχής του και την λατρεία του για την Ελλάδα, μ ’αυτά τα λόγια:

Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα αισθανθείς κάθε είδους μεγαλείο.

   Αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός της εθνικής μας ιστορίας γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου. Γι’ αυτό χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες των εκκλησιών του ελληνικού κόσμου. Γι’ αυτό σε κάθε γωνιά της Ελλάδος ακούγονται εθνικά τραγούδια, χαρούμενες φωνές και εμβατήρια. Γι’ αυτό, αυτή τη μέρα σε κάθε φυλάκιο, σε κάθε έπαλξη, σε κάθε ύψωμα κυματίζει υπερήφανα η γαλανόλευκη σημαία μας. Είναι ημέρα αυτή μια μέρα δόξας λαμπρής.

Γιορτάζει το έθνος των Ελλήνων. Η αιώνια Ελλάδα. Και μαζί της γιορτάζει το ελεύθερο πνεύμα, η μεγαλοσύνη των ψυχών, ο κόσμος των υψηλών ιδεών, το πνεύμα των μεγάλων ανδρών, των σοφών και των δημιουργών, το πνεύμα των Ολύμπιων Θεών. 

Είναι μια μέρα ευλαβικού εθνικού μνημοσύνου στην Αγία μνήμη των ηρωικών προγόνων μας, μια μέρα μεγάλης γιορτής του ελληνισμού.