Παραμονή Χριστουγέννων ένα εθελοντικό συνεργείο με τέσσερις – πέντε δυνατούς
χωριανούς και με πείρα στο σφάξιμο γύριζαν από σπίτι σε σπίτι κι έσφαζαν τα
γουρούνια. Όταν ο «σφαγέας» έβγαζε τα μεσικά (εντόσθια) σίμωναν τα παιδιά,
γιατί ως τα τότε τα κρατούσαν μακριά. Πίστευαν ότι δεν έπρεπε να παραβρεθούν
στη σφαγή γιατί θα φοβόντουσαν και θα πετιούνταν στον ύπνο τους. Αυτός που
έκανε κουμάντο ήξερε το λόγο της επίσκεψής τους και πρόθυμα έβγαζε και τους
έδινε την κατρήθρα (ουρήθρα), που θα γινόταν φούσκα, παιχνίδι ασυνήθιστο με
τρεχάματα και χαρούμενα ξεφωνητά. Τα παιδιά χαρούμενα τη φούσκωναν με προσοχή, για να μην ακουμπήσουν το κρέας στο στόμα και
αρτυθούν και στη συνέχεια με μια πέτρα την «πατούσαν» για να φουσκώσει όσο το
δυνατόν περισσότερο. Την κρεμάγανε για να στεγνώσει. Έτσι, στεγνή η φούσκα ήταν
ελαφριά και έπαιζαν όπως το τόπι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου